-Co to było?-Zapytał mnie David.
-Tak naprawdę kiedy byłyśmy na zakupach, ona uciekła do lasu, pogryzły ją wilkołaki, wcześniej to ja ją przemieniłam! Teraz ona jest mutantem.
-No dobra. Czyli cały czas to wszystko przede mną ukrywałaś?
-Ale to nie tak jak myślisz!
-Wiesz co. Ja myślałem, że znam Cię bardzo dobrze. Ale jednak się myliłem.
-Co ty masz na myśli?-Zapytałam.
-Z nami koniec.
-Ale jak to?! Jesteśmy razem tak dawno. Jesteś zły, że Alex jest wampirem i wilkołakiem? A ty przez kilkanaście lat ją zostawiłeś! Wiesz co.
-Co?
-Jesteś idiotą!-Krzyknęłam, z trudem wypchnęłam go za drzwi i pobiegłam najszybciej jak mogłam. Również chciałam uciec od Davida, a też chciałam znaleźć Alex. Po drodze zaczęły z moich oczu lecieć łzy. Nigdy nie sądziłam, że z jakiegoś powodu będę płakać. Kiedy byłam w lesie usiadłam na mchu koło jakiejś kałuży. Spojrzałam w nią. Jak zwykle nic nie widziałam. Na pewno byłam rozmazana. Usłyszałam wycie wilkołaka. Nagle coś się na mnie rzuciło. Ja się nie starałam bronić. Chciałam zrobić wszystko aby umrzeć. W wilku rozpoznałam Alex.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz